Οι τραυματισμοί της αυχενικής μοίρας, αν και δεν είναι τόσο συχνοί όσο αυτοί της οσφυϊκής μοίρας (μέσης), συμβαίνουν αρκετά συχνά στα άτομα που ασκούνται με βάρη. Οι τραυματισμοί αυτοί προκύπτουν από την πρόσθια προβολή του κεφαλιού ή από την περιττή φόρτιση του αυχένα κατά της εκτέλεση κάποιας άσκησης.
Μερικά από τα προβλήματα που δημιουργούνται στην αυχενική μοίρα παρουσιάζονται εξαιτίας του συνδρόμου μυϊκής ανισορροπίας, κατά το οποίο κάποια προγράμματα άσκησης περιλαμβάνουν υπερβολικά μεγάλο αριθμό ασκήσεων για τους θωρακικούς και τους μύες της πλάτης και περιορισμένη εκγύμναση των ανταγωνιστικών τους ομάδων. Αυτά τα προπονητικά προγράμματα είναι πολύ συνηθισμένα καθώς οι περισσότεροι, άντρες κυρίως, στα γυμναστήρια επιζητούν μυϊκή υπερτροφία των μυϊκών ομάδων του στήθους και της πλάτης, βάζοντας λανθασμένα σε δεύτερη μοίρα τους ανταγωνιστές μύες και αυτό μακροπρόθεσμα οδηγεί σε επιφόρτιση και τραυματισμό της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
Ασκήσεις που μπορούν να προκαλέσουν τραυματισμό του αυχένα είναι αυτές που κατά την εκτέλεσή τους η κάτω αυχενική μοίρα βρίσκεται σε κάμψη (πρακτικά το σαγόνι δηλαδή προεκτείνεται μπροστά από τον κορμό). Υπάρχουν ασκήσεις που η πρόσθια κλίση του κεφαλιού σε ένα βαθμό είναι απαραίτητη για την σωστή τους εκτέλεση (π.χ. thruster με μπάρα). Αυτές οι ασκήσεις όμως είναι λίγες και αναφέρονται μόνο σε προχωρημένους ασκούμενους, ενώ ακόμη και εκεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο πόσο μπροστά θα μετακινηθεί το κεφάλι.
Οι κλασσικές ασκήσεις που είναι επικίνδυνες για τραυματισμό της αυχενικής μοίρας και συχνά εκτελούνται λάθος είναι οι οπισθολαίμιες πιέσεις με μπάρα, οι οπισθολαίμιες έλξεις με τροχαλία, (και γενικά όλες οι ασκήσεις που έχουν άρση βάρους πίσω από τον αυχένα), το back squat με μπάρα, οι πλάγιες προτάσεις ώμων με αλτήρες (καθώς λανθασμένα γίνεται ανάσπαση ωμοπλατών), οι εκτάσεις τρικέφαλων και τα ροκανίσματα κοιλιακών. Πολλοί αρχάριοι ασκούμενοι κατά την εκτέλεση κάποιων ασκήσεων όχι μόνο προεκβάλλουν το κεφάλι τους μπροστά αλλά ταυτόχρονα κάμπτουν και τον αυχένα μπροστά, δημιουργώντας έτσι ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα.
Στην γλώσσα των γυμναστών είναι ευρέως γνωστό πως κάθε 2,5 εκατοστά περίπου πρόσθιας προβολής του κεφαλιού ισοδυναμούν με το βάρος ενός ακόμη κεφαλιού το οποίο πρέπει να υποστηρίξει ο αυχένας.
Το πρόβλημα του τραυματισμού εντοπίζεται όταν ο ασκούμενος αρχίζει να παρατηρεί δυσκολίες στο να περιστρέψει το κεφάλι του. Όταν τελικά το επιχειρεί, αισθάνεται έντονο πόνο στο ύψος του ρομβοειδή και του τραπεζοειδή, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ο πόνος φτάνει μέχρι τον ώμο.
Συνοψίζοντας, πρέπει να υπογραμμισθεί πως η διατήρηση του κεφαλιού σε μια πιο οπισθοχωρημένη θέση αποφεύγοντας την πρόσθια μετατόπιση του κεφαλιού, μειώνει το διάστημα μεταξύ των αυχενικών σπονδύλων, ελαχιστοποιώντας έτσι τις πιθανότητες πρόπτωσής τους.
Έφη Σπυροπούλου
Pilates/ Functional Trainer
ALTERLIFE Boutique Πεύκη
