Ο κορυφαίος κολυμβητής, Σπύρος Γιαννιώτης, σου λέει πώς έφτασε να κολυμπά και στις Ολυμπιακές πισίνες αλλά και στα βαθιά νερά της ανοιχτής θάλασσας.
16 Αυγούστου 2016. Η ημέρα αυτή αποτελεί ορόσημο για τον Σπύρο Γιαννιώτη. Σηματοδοτεί το τέλος μιας σπουδαίας καριέρας και την αρχή μιας νέας ζωής για τον αθλητή της μαραθώνιας κολύμβησης. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του κολυμπάει. Από μωρό παιδί ήδη κολυμπούσε στα νερά της Κέρκυρας και έτσι γνώρισε για πρώτη φορά το στοιχείο που αργότερα θα όριζε τη ζωή του. Στην εφηβεία του, και μετά από παρότρυνση της μητέρας του, άρχισε το κολύμπι στην πισίνα. Από τα 17 του χρόνια κατάλαβε ότι η κολύμβηση είναι η ζωή του. Όμως η σχέση αυτή ήθελε δουλειά. Ήθελε θυσίες, υπομονή, επιμονή και προσήλωση στον στόχο. Για φέτος ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Θέλει να κλείσει μια απόλυτα επιτυχημένη καριέρα με το «μενταγιόν» που του λείπει: ένα Ολυμπιακό μετάλλιο!
Με το κολύμπι πότε άρχισες να ασχολείσαι;
Η μάνα μου με πρωτοξεκίνησε. Ήταν κι αυτή κολυμβήτρια. Μικρός δεν ξέρεις ακόμη τι θέλεις να κάνεις. Πήγα σε κάποιους τοπικούς αγώνες στα Γιάννενα και πήρα μερικά μετάλλια. Κατάλαβα ότι αυτό μπορεί να γίνει κομμάτι της ζωής μου όταν έγινα 17 ετών που
έφυγα από την Κέρκυρα και πήγα πρώτα στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Αθήνα. Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό με εκφράζει. Αρχικά δεν είχα μεγάλη πίστη στις δυνατότητες μου, αλλά ήξερα ότι αν δουλέψω σκληρά θα πετύχω. Αυτό κάνω από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα.
Πόσες μέρες και ώρες προπονείσαι;
Αυτή την περίοδο είμαι στο peak της προετοιμασίας ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Έτσι προπονούμαι 2 ώρες το πρωί, μετά έχω 1 ώρα γυμναστήριο και διατάσεις και στην συνέχεια έχω 3 ακόμη ώρες προπόνησης το απόγευμα. Κολυμπάω καθημερινά από 16 μέχρι 18 χιλιόμετρα.
Εκτός από το κολύμπι τι άλλη γυμναστική κάνεις;
Κυρίως βάρη. Αυτή η μια ώρα που πάω καθημερινά στο γυμναστήριο είναι πιο πολύ για ενδυνάμωση, για να αποφύγω τους τραυματισμούς. Δεν θέλω μυϊκό όγκο γιατί στο αγώνισμα μας κάτι τέτοιο δεν βοηθά. Αυτό που κάνω είναι να τονώνω τις μυϊκές ομάδες, προκειμένου να μην τραυματίζομαι από τις πολλές ώρες κολύμβησης.
Φέτος που είναι Ολυμπιακή χρονιά έχεις αλλάξει τον τρόπο που προπονείσαι;
Άλλαξα τα κιλά μου. Στις Ολυμπιακές χρονιές μέχρι τώρα έχανα κιλά. Φέτος είμαι σταθερά στα 80 κιλά, είμαι πιο βαρύς. Στο Λονδίνο ήμουν 73 κιλά.Τώρα θα χρειαστώ περισσότερο λίπος επειδή ο αγώνας στο Ρίο θα γίνει σε κρύο νερό. Την εποχή που θα γίνουν οι
Ολυμπιακοί θα είναι χειμώνας και το νερό που θα κολυμπήσουμε θα έχει θερμοκρασία 18-20 βαθμούς Κελσίου.Τα παραπάνω κιλά θα με βοηθήσουν και στα τελευταία μέτρα της κούρσας που θέλω να είμαι πιο δυνατός γιατί συνήθως εκεί κρίνονται όλα. Χεριά με χεριά μπορεί να κερδίσεις ή να χάσεις μετάλλιο.
Τι περιέχει η διατροφή σου;
Το πρωί τρώω βρώμη με γάλα. Για δεκατιανό θα φάω ένα τοστ. Στις 12.30 αυστηρά θα έχω φάει μακαρόνια ή ρύζι ή βραστές πατάτες με κρέας. Προτιμώ κοτόπουλο και μοσχάρι και σπανιότερα χοιρινό. Μετά την απογευματινή προπόνηση τρώω φρούτα. Το βραδινό μου
είναι μια κανονική μερίδα φαγητού και συνήθως μετά τρώω ένα γιαούρτι και κάτι γλυκό. Μια φορά την εβδομάδα το μενού έχει όσπρια ή λαδερό, 3 φορές κρέας και 1-2 φορές ψάρι.
Ποιες είναι οι συμβουλές που θα του έδινες σ’ ένα νέο παιδί που θέλει να ακολουθήσει τα βήματα σου;
Πρώτα απ’ όλα ν’ αγαπά αυτό που κάνει. Να το κάνει επειδή το θέλει πραγματικά. Δεν είναι κάτι που μπορείς να εξαναγκάσεις. Πρέπει να το καταλάβει από μόνο του. Εάν θέλει να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που θα βρει θέλει υπομονή, επιμονή, αγάπη και εννοείται άπειρες ώρες προπόνησης.
Τι προτιμάς να τρως πριν και μετά από τον αγώνα;
Αυτό εξαρτάται από την ώρα διεξαγωγής του αγώνα. Αυτό που πρέπει να κάνω πριν είναι να καταναλώνω υδατάνθρακες. Προσπαθώ να τρώω ένα σωστό γεύμα, χωρίς υπερβολές. Συνήθως τις προηγούμενες ημέρες έχω φάει αρκετά και φροντίζω το σώμα μου
να έχει πάρει όλα όσα πρέπει και να είναι ξεκούραστο. Αν είναι πρωί ο αγώνας δεν μπορώ να φάω πολύ. Επιλέγω συνήθως δημητριακά, μια μπανάνα, κι έχω πάντα μαζί μου μπάρες δημητριακών. Ο αγώνας για εμάς ξεκινάει περίπου 3 ώρες πριν από την
προγραμματισμένη ώρα εκκίνησης,αφού πρέπει να κάνουμε ζέσταμα. Σε αυτή τη διάρκεια ο οργανισμός χρειάζεται τόνωση και τρώω είτε μπάρα είτε ένα φρούτο. Στον αγώνα υπάρχουν τα σημεία ανεφοδιασμού που μας δίνουν ηλεκτρολύτες και υδατάνθρακες.Αυτό συμβαίνει κάθε 2,5 χιλιόμετρα,δηλαδή περίπου 3 φορές. Μετά τον αγώνα αυτό που φροντίζω είναι να ενυδατώνω τον οργανισμό. Η αλήθεια είναι ότι μετά από δύο ώρες κολύμπι το στομάχι είναι κάπως περίεργα. Όμως και πάλι ο οργανισμός χρειάζεται υδατάνθρακες, αλλά όχι σε μεγάλες ποσότητες. Η διατροφή μετά τον αγώνα είναι ίσως πιο σημαντική από το τι τρώω πριν τον αγώνα, γιατί οργανισμός πρέπει να επανέλθει. Συνήθως, ειδικά εάν έχεις πάει καλά και χαίρεσαι για την επιτυχία, δε δίνεις μεγάλη σημασία στην σωστή αποκατάσταση μετά τον αγώνα.
Το αγώνισμα που έχεις επιλέξει απαιτεί πέρα από όλα τα άλλα και ψυχική δύναμη, αυτό πώς προσπαθείς να το βελτιώνεις;
Είναι και αυτό μέρος της προπόνησης. Όπως κάνεις προπόνηση για να βελτιώσεις το σώμα σου, έτσι προπονείς και το μυαλό. Στο αγώνισμα μας υπάρχει μια λεπτή γραμμή. Την στιγμή που λέει το μυαλό ότι σταματάω, δεν αντέχω,έχεις άλλο τόσο να δώσεις. Σε μια
κούρσα που είτε κυνηγάς, είτε σε κυνηγούν πρέπει να καταφέρεις να ξεπεράσεις οτιδήποτε αρνητικό μπει εκείνη τη στιγμή στο μυαλό σου. Η εμπειρία δεν φαίνεται μόνο στην τακτική, αλλά και στο κομμάτι της ψυχολογίας. Όταν φτάνω στα τελευταία 300 μέτρα και είμαι δίπλα-δίπλα με έναν άλλο αθλητή, ξέρω ότι όλα θα κριθούν στη χεριά. Τώρα το λέω και είμαι ψύχραιμος, αλλά εκεί είναι αλλιώς. Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να τα αποκτήσεις και κάποια άλλα που τα έχεις επειδή έχεις χάρισμα, ταλέντο. Όπως το να ανταποκρίνεσαι σωστά πάνω στην πίεση. Την στιγμή του αγώνα το μόνο που ακούς είναι ένα συνεχόμενο βουητό. Μου έχει τύχει να μην ακούω καν το νερό, να είμαι τόσο συγκεντρωμένος στη κούρσα. Είμαι εγώ και το νερό, τίποτε άλλο.
Σε περίοδο προετοιμασίας για τον μεγάλο αγώνα τι είναι αυτό στο οποίο δίνεις μεγαλύτερη βαρύτητα;
Στα χιλιόμετρα. Είναι κάτι που πρέπει να γίνει με τον σωστό τρόπο. Θέλουν τακτική, ένταση και δυνατό φίνις. Φέτος αυτό που κάνω είναι βασισμένο στην ίδια προπόνηση με των προηγούμενων χρόνων, αλλά με μεγαλύτερη ένταση.
Πως φαντάζεσαι το ιδανικό τέλος της καριέρας σου;
Είμαι λίγο ρομαντικός. Γι’ αυτό κι επέλεξα να σταματήσω μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Το να δίνεις τέλος στην καριέρα σου μετά από την κορυφαία διοργάνωση στην οποία μπορεί να πάρει μέρος ένας αθλητής,όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, είναι κάτι τεράστιο. Ήταν κάτι που πάντα ονειρευόμουν. Εάν έρθει και το μετάλλιο, δεν μπορώ να ζητήσω κάτι άλλο…
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ
Γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 19 Φεβρουαρίου 1980. Αγωνίζεται με τον Ολυμπιακό και προπονείται με τον Νίκο Γέμελο.
Μετάλλια
Παγκόσμιο πρωτάθλημα 2007 (Μελβούρνη):
3η θέση στα 5.000 μ.
Παγκόσμιο πρωτάθλημα 2009 (Ρώμη):
2η θέση στα 5.000 μ.
Παγκόσμιο πρωτάθλημα 2011 (Σαγκάη):
1η θέση στα 10.000 μ. – 2η θέση στα 5.000 μ.
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2013 (Βαρκελώνη):
1η θέση στα 10.000 μ.
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2015 (Καζάν):
3η θέση στα 10.000 μ.
Μια τυπική μέρα του Σπύρου Γιαννιώτη
Ξυπνάω στις 7:00, τρώω ελαφρύ πρωινό, στις 8:00 είμαι στο νερό, 10:15 είμαι στο γυμναστήριο, 11:30 φεύγω για το σπίτι, στις 12:00 τρώω και στις 3 παρά ξεκινάω και πάλι προπόνηση. Περίπου στις 6 τελειώνω. Μετά είτε θα κάνω φυσιοθεραπεία, είτε μασάζ και αμέσως πηγαίνω στο σπίτι για φαγητό και ξεκούραση. Την Τρίτη και την Πέμπτη το κολύμπι γίνεται στη θάλασσα.